więcej o wykonawcach

• Theon Cross Quartet
  

  Ten młody tubista zawojował listy przebojów swoją debiutancką płytą „Fyah” nagraną w zeszłym roku.

  Jego koncerty są niezwykle żywiołowe, on sam niezwykle pomysłowy, a jednocześnie zarazem poważny i dowcipny. To kolejny wielki talent złotej generacji londyńskiego jazzu, który dał się poznać fanom i słuchaczom jazzu jako jeden z muzyków zespołu Sons of Kemet.

  Muzyka Crossa to potężna fuzja electro-funk-jazzu opierająca się na żywym kulturowym dziedzictwie Londynu. Taneczny parkiet,dub,afrobeat, jamajskie korzenie, skomplikowane aranżacje – to między innymi usłyszycie na koncercie Theona Crossa.

• Christian Sands
  

  Christian Sands – piano
  Yasushi Nakamura – bass
  Clarence Penn – drums

  Christian Sands - artysta Steinwaya i pięciokrotnie nominowany do nagrody Grammy - jest wschodzącą siłą jazzu.

  Jego bogata technika pianistyczna doskonale współgra z jego koncepcją, realizując o wiele głębszy muzyczny cel: świeże spojrzenie na cały język jazzu.

  Christian mówi: "W mojej muzyce chodzi o nauczanie drogi jazzu i utrzymywanie go przy życiu."

  Czy to stride, swing, bebop, progressive, fusion, Brazilian czy Afro-Cuban, Sands rozwija przeszłość, jednocześnie dostarczając niezwykłych i stymulujących wehikułów dla teraźniejszości... i dla przyszłości.

  Wyraża siebie poprzez bogaty słownik wzorów, faktur i struktur, zachowując przy tym silne poczucie niedopowiedzenia, wrażliwości, smaku i swingu - cechy charakterystyczne od tak dawna, jak długo gra.

  Na swoim nowym, zachwycającym albumie, trzecim wydanym dla Mack Avenue Records, "Be Water", Sands czerpie inspirację ze spokoju i siły wody oraz zastanawia się nad możliwościami, jakie daje echo jej płynności i plastyczności.

  W dziesięciu przepięknych i porywających utworach Sands na przemian wyczarowuje spokój jeziora skąpanego w słońcu i dramat nieubłaganej burzy.

  Od momentu pojawienia się na scenie, Sands dzielił scenę z takimi luminarzami jazzu jak Wynton Marsalis, Diane Reeves, Shelia E, Warren Wolf, Tia Fuller, Gary Burton, Stefan Harris, Teri Lynne Carrington, Jason Moran, Geri Allen, Ben Williams, Randy Brecker, Steve Johns, Avery Sharpe, James Moody, Bill Evans (sax), Russell Malone, Terrance Blanchard, Louis Hayes, Patti Austin, Marcus Baylor, Craig Handy, Carl Allen, Kirk Whalum i Wycliffe Gordon.

  Siła i sprawność jego gry zaprowadziły go do Kennedy Center w Waszyngtonie, do znanych na całym świecie Newport Jazz Festival, Monterey Jazz Festival, Detroit Jazz Festival, do słynnych nowojorskich klubów jazzowych, takich jak Village Vanguard, Jazz Standard, Blue Note i Dizzy's Club; do międzynarodowych klubów jazzowych na całym świecie.

  Od najmłodszych lat Christian miał nienasycony apetyt na muzykę.

  Zapisał się na lekcje muzyki w wieku 4 lat, a w wieku 5 lat napisał swoją pierwszą kompozycję.

  Profesjonalną grę rozpoczął w wieku 10 lat, studiował w Neighborhood Music School i Educational Center for the Arts w New Haven, CT.

  Uzyskał tytuł licencjata i magistra w Manhattan School of Music.

  Za swój udział w albumie MSM "Kenya Revisited" Sands otrzymał nominację do nagrody Grammy w kategorii Best Latin Piano Solo.

  Jego błyskawiczny rozwój w świecie jazzu obejmuje już występy z legendarnym Oscarem Petersonem i Dr. Billym Taylorem.

  Poznał Dr. Billy'ego Taylora podczas Jazz in July w 2006 roku i od razu nawiązał z nim kontakt.

  Dr Taylor nazwał go swoim protegowanym, a Christian poszedł w ślady swojego mentora zachęcając, inspirując i popierając ochronę i historię jazzu.

  Uczy i promuje pasję i bogactwo jazzu zarówno wśród młodych ludzi, jak i dojrzałej publiczności. W 2015 roku założył Jazz Kids of Montmartre w Kopenhadze w Danii, uczy również na Jazz in July, którego jest absolwentem.

  W muzyce Christiana można usłyszeć głęboko bogate i uduchowione uczucie, które charakteryzuje się zaraźliwą energią i duchem.

  To właśnie ten duch zwrócił uwagę zdobywcy nagrody Grammy, basisty Christiana McBride'a, który poprosił 20-letniego wówczas Sandsa, by wystąpił w Village Vanguard ze swoim big bandem Inside Straight.

  Występ ten doprowadził do tego, że Sands został członkiem Tria Christiana McBride'a, z którym koncertował na całym świecie.

  Ich płyta "Out Here" z 2013 roku otrzymała nominację do nagrody Grammy w kategorii Najlepszy Jazzowy Album Instrumentalny.

  Christian zapewnia uduchowioną melodyjność w filmie dokumentalnym S. Epatha Merkerson "Contradictions of Fairhope", którego ścieżkę dźwiękową nagrał z McBride'em.

  Sands został nazwany jedną z przyszłych wschodzących gwiazd przez Wyntona Marsalisa w Jet Magazine.

  "Jazz Youth-Quake" Vanity Fair również wymienił go jako przyszłą gwiazdę jazzu.

  Był finalistą nagrody 2015 Cole Porter Jazz Fellowship Award sponsorowanej przez America Pianist Association.

  Jest poszukiwanym kompozytorem i aranżerem, w 2015 roku pojawił się na sześciu albumach, jak również wydał dwa nagrania na żywo: Christian McBride Trio "Live at the Vanguard" oraz jego debiutanckie nagranie w Danii " Take One" Live at Jazzhus Montmartre Copenhagen z perkusistą Alexem Reilem i basistą Thomasem Fonnesbaekiem.

  "Kiedy po raz pierwszy spotkałem Christiana w 2009 roku, był to przełomowy moment w mojej karierze bandleadera.

  Był pierwszym młodym muzykiem, który miał napęd, pasję i umiejętności moich rówieśników, takich jak Roy Hargrove, Eric Reed, Greg Hutchinson i Antonio Hart.

  On martwi się tylko o to, by być najlepszym muzykiem, jakim może być.

  Jest prawdziwym profesjonalistą" - Christian McBride

• Julian Lage Trio
  

  Julian Lage - guitar
  Jorge Roeder - bass
  Kenny Wollesen - drums

  Julian Lage - Amerykański gitarzysta jazzowy i kompozytor młodego pokolenia. Kiedy w wieku 21 lat nagrywał swój pierwszy album, miał już na koncie wiele muzycznych epizodów – od rodzinnego Santa Rosa po Nowy Jork. Młodziutki Lage nie bez powodu był nazywany „genialnym dzieckiem”. Mając zaledwie 8 lat, stał się bohaterem nominowanego do Oscara dokumentu, ”Jules at Eight” (1996). Film ukazywał fenomen talentu rozkwitającego muzyka, który, będąc całkowicie zafascynowanym gitarą, po prostu „nie mógł przestać na niej ćwiczyć”. Zaledwie rok po premierze filmu gitarzysta stanął na scenie obok samego Carlosa Santany, który zaprosił go do wykonania acid - rockowego Maggot Brain razem z grupą Funkadelic.

  Kilka lat później, jako 11-latek, wszedł do studia z progresywnym bluegrassowym mandolinistą, Davidem Grismanem, ażeby w kolejnym roku wystąpić na scenie podczas ceremonii rozdania Nagród Grammy. Jako nastolatek występował wspólnie z takimi mistrzami, jak: banjonista, Béla Fleck, gitarzysta akustyczny, Doc Watson czy wibrafonista jazzowy, Gary Burton. „Doskonale pamiętam, jak w dzieciństwie mówiono do mnie: Jesteś taki dobry, będąc tak młodym. – Byłem wdzięczny za słowa uznania, jednak w duchu powtarzałem sobie, że moim celem jest bycie dobrym nie tylko w młodości, ale w każdym wieku”.

  Mimo że Lage w pierwszej kolejności był jazzmanem i myślał jak jazzman, w dzieciństwie spędził niezliczoną ilość czasu na studiowaniu wszystkiego, co sytuowało się między bluesem i folkiem, aż po country i muzykę klasyczną. Przez pewien czas zgłębiał nawet tajniki muzyki indyjskiej, pobierając lekcje w Ali Akhbar College, w San Raphael. „W zasadzie zajmowałem się wszystkim, w czym byłem pewien, że mam jakieś braki”. Ta bezgraniczna ciekawość muzyczna pozwoliła wypracować otwarte i płynne podejście do twórczości, którą dopełnia nieprzeciętna zdolność gitarzysty do odnajdowania się w każdej estetyce z łatwością.

  Większą część swojej kariery Lage spędził grając w duecie, trio i w konfiguracjach grupowych. Wydany w 2015 roku World’s Fair był jego pierwszym nagraniem solowym. „To była tylko jedna gitara akustyczna, bez overdubów, wyłącznie podstawa”. Jego dwoma głównymi źródłami inspiracji była twórczość paragwajskiego gitarzysty z początku XX wieku, Augustyna Barriosa (szczególnie sposób, w jaki jego kompozycje wykorzystywały wysoki, średni i niski zasięg gitary), jak również postać hiszpańskiego mistrza gitary klasycznej, Andreasa Segovia.

  Czwarty album, wydany pod jego własnym nazwiskiem, to Arclight. Jak wyznaje artysta: „To jazzowe trio jest rezultatem mojego zamiłowania do Fendera Telecastera – realizacją odwiecznego marzenia, którego wcześniej nie podjąłem”. Album jest fuzją estetyki standardów jazzowych z rockową stylistyką lat 70. Towarzyszący artyście muzycy, basista, Scott Colley i perkusista, Kenny Welles, stanowią mocną reprezentację światowej czołówki sekcji rytmicznych. Połączenie genialnego warsztatu i ogromnego doświadczenia dojrzałych mu

  zyków ze świeżością wybitnego gitarzysty, uznaje się za największe odkrycie od czasów Pata Metheny’ego.

  Mimo całej aktywności i uznania na polu muzycznym, w jednej z ostatnio przeprowadzonych ankiet, Lage wyprzedził legendarne gwiazdy jazzu, wśród których zaleźli się: Bill Frisell, John Scofield i Pat Metheny.